Писатели о крае

    Партызанскія буданы (Жук Мікалай Андрэевіч)

    На Зыславе я кожны год бываю,
    Паціху абыду ўсе буданы.
    Іх кожны год старанна паднаўляюць —
    Лясныя помнікі страшэннае вайны.
    Народ збіраецца сюды на гадавіны
    На партызанскі наш аэрадром.
    Усё робяць ветэраны для краіны,
    Навекі каб замоўк гарматны гром.
    Па прыступках з свежае дзярніны
    Спускаюся ў цёплы, ціхі змрок...
    У Вербнікі, на нізкі той грудок,
    Дзе нас, фашысты задушыць хацелі
    I не змаглі асіліць партызан...
    У будане бачу тры пасцелі
    3 яловых лапак — кожная дыван
    Для стомленных, што вернуцца з задання,
    Каб падтрымаць, сагрэцца ў будане,
    I зноўку у паход у поўнач, на світанні,
    Ні спыніць іх ні дождж, ні золкі снег.
    У час суровы ў-такіх хацінах
    Жанчынам, дзецям снілася цяпло,
    Калі так цяжка ўсёй было краіне,
    Калі так страшна вокала было.
    Даўно вайны патушаны зарніцы,
    Яна ж мяне трывожыць і цяпер,
    У самым моцным сне мне часта сніцца, —
    Ідзе да буданоў фашысцкі звер.
    Убачу буданы — і блякне радасць,
    Гарматны гром я чую ў цішыні:
    I зноў я ў Вербніках, і зноў сярод блакады,
    У зыркім, спапяляючым агні.
    20.12.1994 г.

    © 2024. П а м я т ь. Любанский район