Не трэба слязы ні адкрытай, ні ўпотай,
Ні родных, ні блізкіх.
За вёскай Замошша сабралася рота
Пад абеліскам.
Часцей, чым вадою, іх умывала
Крывёю і потам.
Імёны, імёны на вечным прывале —
Іх цэлая рота.
Пілоты тут ёсць, партызаны, танкісты,
А большасць — пяхота.
Сыны-камсамольцы, бацькі-камуністы —
Зводная рота.
Нідзе каб зямля аніколі не-знала
Ні ўдоў, ні сіротаў,
За гэта Замошша калісьці паклала
Адборную роту.
Паслухайце долы з вятрамі ў журбоце, —
Ці спёка, ці слота.
Вы чуеце, людзі, — пайшла ў бессмяроцце
Замошская рота.
1975 г.