Возера Вячэра (Муравейка Іван Андрэевіч)

У ім растварыўся
Нябёсаў блакіт
I пошум зялёны
Вясновых ракіт.

Над ім салаўі
Свае песні пяюць
I продкаў забытых
Тут душы жывуць.

Ля зорнай Вячэры
Вячэрняй парой
Сустрэўся аднойчы
Я з песняй сваёй.